Mia

Mia is als een open raam op een zwoele lentedag. Niet schreeuwerig, maar je voelt haar meteen: een briesje van leven, licht en nieuwsgierigheid. Ze laat frisse lucht binnen zonder je op te jagen: gewoon, door er te zijn. Ze is het soort vrouw bij wie je spontaan op de vensterbank wil gaan zitten. Levendig en lichtzinnig, met een blik die lacht voordat haar mond dat doet. Ze stelt vragen die écht zijn, luistert alsof jij het antwoord bent en straalt iets uit dat je adem laat zakken. Ze denkt in mogelijkheden, voelt in kleuren en weet feilloos wanneer iets ruimte nodig heeft of juist dichtbij mag komen. Creatief, sociaal en zorgzaam, maar nooit te veel. Ze is zacht en sportief in dezelfde beweging, alsof ze in alles de juiste toon weet te raken.

En dan ineens, tussen haar vrolijke verhaal en intuïtieve stiltes, slaat er iets om in de lucht. Een zucht die warmer voelt dan verwacht. Een aanraking zonder handen. Ze kijkt je aan zoals zomeravonden dat kunnen doen: zwoel, open en met de belofte dat er meer komt als je durft te blijven zitten.
Met Mia wordt het nooit benauwd. Ze geeft lucht. Aan het moment, aan jou, aan zichzelf. En ergens denk je: als er iemand is bij wie ik mijn jas uit wil doen en blijven hangen… dan is zij het.