Het escortbureau van twintigers Amy en Esmee verkoopt ’De vrouw die in het echt niet bestaat’. De prijs voor een dame voor een week? 12.500 euro

Als student hadden Amy en Esmee – uit Heerhugowaard en Alkmaar – een spannend bijbaantje. Terwijl hun leeftijdgenoten werkten als serveerster of pizzakoerier, beleefden zij enerverende nachten als high class escort. Nu, op hun 25e, runnen ze zelf een high class escortbureau: Pink Sheets. „We verkopen een sprookje.”

Een dame van Pink Sheets draagt spannende lingerie onder haar kleding. Perfect in de make-up en hooggehakt gaat ze naar haar afspraakje. Klaar om te verleiden en te verwennen. Het is geheim, het is stout, maar dat vindt ze juist leuk. En ze wordt er goed voor betaald.

Haar date regelt alles. De plek waar hij haar kan ontvangen. Thuis of in een hotelkamer. En natuurlijk betaalt hij als ze samen uit eten gaan. Hij wil het leuk hebben, maar dat moet geheim blijven. Straks is hij weer de familyman. Dus zijn vriendin moeten vooral niet gaan bellen of zeuren. Zij weet dat en zal zich ook nooit voor zijn deur laten afzetten. „Een mooie vrouw met hoge hakken, dat trekt nou eenmaal de aandacht”, zegt Esmee.

Droom

De klant waant zich een avond, of langer als hij dat wil (en betaalt) in zijn droom. Hij vroeg om een intelligente, slanke, bloedmooie brunette zonder tattoos (of wat hij ook op zijn verlanglijstje had staan); hij kreeg haar. Esmee: „Het is de vrouw die in het echt niet bestaat.” Hij ziet niet hoe zijn vriendin na hun afscheid haar haar in een knot doet, de hakken uitschopt en in onelegante Uggs naar huis rijdt.

Want zo gaat het vaak, weten Amy en Esmee uit eigen ervaring. Amy vertelt dat ze na een date wel eens langs de McDonald’s reed. Lachend: „Niet heel erg high class.” En de volgende dag zaten ze weer in de collegebanken. Esmee: „Dan ging je brak op je stoel zitten en sloeg je het boek open. Kon je bijkomen na een enerverende avond.”

Ze hebben het heus geprobeerd met hun banen na hun afstuderen. Amy werkte een half jaar als jurist op een kantoor aan de gracht in Amsterdam, langer hield ze het niet vol. „Dodelijk saai. Als ik naar buiten keek dacht ik: ik moet hier weg.” En Esmee liep als maatschappelijk werker vast in alle regeltjes die dat vak in de greep hebben. Ze kenden elkaar van hun oude bijbaantje en zochten elkaar op. Ze deelden de kritiek op de bureaus waarvoor ze hadden gewerkt. Te weinig high class, slechte begeleiding, de summiere informatie die ze vooraf kregen over hun dates. Dat zouden ze zelf veel beter kunnen. Zo ontstond twee jaar geleden het idee voor Pink Sheets.

Eenzaam

Toen het serieus werd met de plannen voor Pink Sheets kwam voor Esmee het moment dat ze toch eens thuis moest zeggen dat ze al de nodige ervaring had in die branche. Amy had haar ouders al eerder in vertrouwen genomen. „Maar die wisten het in het begin ook niet.” Het is een van de keerzijdes van het vak. Er zit een taboe op. Je deelt het niet met iedereen. En dan kan het eenzaam zijn als je na afloop van een date naar huis rijdt en je verhaal aan niemand kwijt kunt. Esmee: „Ik had het alleen aan een goeie vriendin verteld. En die begreep het ook wel. Mijn ouders, dat vond ik lastig. Nu mag iedereen weten wat ik doe. Ik ben trots op ons bedrijf en ik denk: je mag ervan vinden wat je ervan vindt.’’

Hun eigen ervaringen helpen ze om Pink Sheets te runnen. Amy en Esmee willen hun dames de begeleiding geven die ze zelf hebben gemist. Ze waken over hun veiligheid. Via gps op hun telefoons weten ze altijd waar ze zijn. De vrouwen kunnen direct alarm slaan via een app. „Ik heb zelf wel eens meegemaakt dat ik dacht: hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg”, zegt Amy. „Een man die steeds hardhandiger werd. Dan denk ik: de groeten, ik ga. Maar niet iedereen is zo sterk. Ik ben toen naar de wc gegaan en heb kotsgeluiden gemaakt. Zo had ik een excuus om te vertrekken.”

Contact

Elke date wordt direct na afloop geëvalueerd. Esmee: „Al is het midden in de nacht, we hebben contact. Hoe was het? Hoe voelde je je? Ook als het allemaal prima verliep is het is gewoon fijn als je even je verhaal kwijt kunt.” Ook trekken ze de identiteit van hun klanten na. Checken of hij de persoon is voor wie hij zich uitgeeft. Ontdekken ze iets wat ze niet bevalt, dan bemiddelen ze niet.

De vrouwen van Pink Sheets zijn niet goedkoop. Een dame voor twee uur kost 700 euro. Twee dames tegelijk kan ook. Bijzondere wensen op erotisch gebied kunnen tegen extra betaling worden vervuld. Dames kunnen blijven overnachten, of zelfs een week of langer mee op stap. Een week gezelschap kost 12.500 euro.

Iedereen die dit werk doet kan verhalen vertellen over de onverwachte situaties waarin ze zijn beland. Amy dacht eens een afspraakje te hebben met een man, eenmaal ter plekke trof ze een koppel. „Dat zijn wel dingen die je van te voren wil weten. Maar als ik dan belde naar het bureau dan kreeg ik te horen: los het maar op.”

Amy en Esmee willen dit soort situaties voorkomen. Ze vragen door wat hun klanten verwachten tijdens het afspraakje. „Dat is wel eens lastig als ze bijzondere seksuele verlangens hebben”, zegt Esmee. „Maar als ik heel vaak ’eh… eh..’ hoor in zo’n verhaal dan vraag ik: Weet je het zeker, anders valt het misschien heel erg tegen? Als iemand een heftige SM-sessie wil, dan moet dat wel duidelijk zijn. Dan kan ik hem koppelen aan een dame die daar wel voor in is.”

Discretie

Het zijn ook klanten die een reputatie te verliezen hebben. Captains of industry of bekende politici. Esmee: „Ik zie wel eens een klant op televisie. Dan denk ik: ha, jij weer.” Ze glimlacht als ze het vertelt. Bij Pink Sheets is discretie verzekerd. Esmee: „Zeker in de politiek kunnen mensen chantabel zijn. Als wij vertellen wie onze klanten zijn, dan kunnen we net zo goed meteen stoppen.”

De discretie is wederzijds. De vrouwen werken allemaal onder een andere naam. De informatie die de klant over ze krijgt, is meestal een lichte verdraaiing van de werkelijkheid. „Stel we hebben een studente sterrenkunde uit Akersloot. Dat wordt dan wel heel herkenbaar, dus daar maken we iets anders van.” Op de foto’s op de site zijn de vrouwen niet te herkennen. Hun gezichten zijn afgeschermd, tattoos en littekens worden weggewerkt. De meeste vrouwen vertellen niet over hun werk. Esmee: „Soms hebben ze een partner die het niet mag weten. Dat is natuurlijk lastig. Maar dan ga ik met ze zitten en zeg ik: hoe kunnen we dit laten slagen?”

Taboe

Zo houden ze toch het taboe in stand wat ze zelf het liefst zouden doorbreken. En ook de vraag hoe ze zouden reageren als hun eigen dochter (die ze nu niet hebben) dit werk zou willen doen vinden Amy en Esmee lastig. Amy denkt even na en zegt dan: „Ik zou echt niet staan te juichen, maar ik heb liever dat ik het dan wel weet.”

Amy en Esmee zijn niet de echte namen van de vrouwen. Zij werken net als hun dames onder een andere naam om hun privacy te beschermen.